Προς Τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Με αφορμή συζήτηση που η διενεργείται αύριο Πέμπτη 17/10/2013 στην ολομέλεια της Βουλής το Μέτωπο αγώνα ενάντια στα μεταλλεία σε Κρούσια-Πάικο απευθύνθηκε με την παρακάτω επιστολή του στους βουλευτές του Κοινοβουλίου.

Οι βουλευτές του Κιλκίς πρέπει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους και να μη δεχτούν την εν λόγω τροποποίηση ως έχει.
 

Ακολουθεί η επιστολή.

Προς

Τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Με αφορμή την τροπολογία για την αλλαγή του Μεταλλευτικού Κώδικα που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ με τον τίτλο “Ρυθμίσεις θεμάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και άλλες διατάξεις” και συζητείται την Τρίτη 15/10 και την Πέμπτη 17/10 στην ολομέλεια της Βουλής, επιθυμούμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στο πως αυτή η τροπολογία συνδέεται με την προσπάθεια εγκατάστασης μεταλλείων και στο νομό Κιλκίς.

Ζητούμε είτε την απόσυρση της τροπολογίας είτε εναλλακτικά, να προστεθεί στο άρθρο 6 της τροπολογίας η εξής παράγραφος:

«Συμμεταλλειοκτησία κατά την έννοια του παρόντος άρθρου 6 δε νοείται για την περίπτωση των ορυκτών υλών του άρθρου 143 του Μ.Κ., η έρευνα και εκμετάλλευση των οποίων, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, διενεργείται αποκλειστικά και μόνο από το Δημόσιο».

Μόνο με τον τρόπο αυτό αίρονται οποιοδήποτε φόβοι μας ότι η τροπολογία είναι φωτογραφική.

Αναλυτικότερα:

Στο άρθρο 6 αυτού του σχεδίου νόμου, και ειδικότερα στις παραγράφους 7, 8, 9 και 10, «ρυθμίζεται το ζήτημα της διοίκησης και της εν γένει εκμετάλλευσης παραχωρήσεων μεταλλείων στις οποίες η μεταλλειοκτησία ανήκει σε πλείονες μεταλλειοκτήτες ένας εκ των οποίων είναι το Ελληνικό Δημόσιο, ανεξαρτήτως του ποσοστού συμμετοχής του». Ειδικότερα στην παράγραφο 8 προβλέπεται ότι: «στην περίπτωση αυτή η διοίκηση και η εν γένει εκμετάλλευση του κοινού μεταλλείου διενεργείται, για το σύνολο των μεταλλειοκτητών, αποκλειστικά από το Ελληνικό Δημόσιο, υπό την προϋπόθεση ότι το κοινό μεταλλείο βρίσκεται εντός δημόσιου μεταλλευτικού χώρου ή έχει ένα τουλάχιστον όριο συνορεύον με δημόσιο μεταλλευτικό χώρο».

Στα Κρούσια του Κιλκίς έχουμε τον γνωστό δημόσιο μεταλλευτικό χώρο που μετά από δημόσιο διεθνή διαγωνισμό έχει κατοχυρωθεί για έρευνα και εκμετάλλευση στην ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. του ομίλου Μπόμπολα. Δεν έχει υπογραφεί η σχετική σύμβαση, ενώ εκκρεμεί προς το παρόν στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών η εκδίκαση της προσφυγής των φορέων του Κιλκίς κατά της απόφασης του Υφυπουργού ΠΕΚΑ με την οποία έγινε η έγκριση των πρακτικών της απόφασης της επιτροπής αυτού του διαγωνισμού.

Ένα από τα κύρια νομικά επιχειρήματα που επικαλούνται οι προσφεύγοντες κατά της απόφασης του ΥΠΕΚΑ φορείς του Κιλκίς είναι ότι η ανάθεση της έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αυτού του μεταλλευτικού χώρου σε ιδιώτη (στον ΑΚΤΟΡΑ εν προκειμένω) προσκρούει νομικά στο άρθρο 143γ του Μεταλλευτικού Κώδικα, ο οποίος ορίζει ότι «δικαίωμα αναζήτησης, ερεύνης και εκμεταλλεύσεως των ορυκτών υλών των περιεχουσών εις εκμεταλλευσίμους ποσότητας ραδιενεργά στοιχεία κέκτηται μόνον το Δημόσιο». Στη σχετική δε προσφυγή των φορέων του Κιλκίς παρέχονται πολλά αδιάσειστα στοιχεία που τεκμηριώνουν ότι πράγματι, με βεβαιότητα το κοίτασμα της Βάθης και πιθανότατα και τα υπόλοιπα εντός αυτού του μεταλλευτικού χώρου, περιέχουν εκμεταλλεύσιμες ποσότητες του ραδιενεργού στοιχείου ουρανίου. Αυτό, όπως είναι κατανοητό, αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο και δεν επιτρέπει την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στο ιδιώτη ΑΚΤΟΡΑ. Πώς μπορεί αυτό το ισχυρότατο νομικό εμπόδιο να εξουδετερωθεί; Με αλλαγή του νόμου. Αυτό δηλαδή που πιθανότατα επιχειρείται από το ΥΠΕΚΑ με την τροποποίηση του άρθρου 6.

Με κάποια νομική φόρμουλα, πριν ή μετά την όποια έκβαση της εκδίκασης της προσφυγής των φορέων του Κιλκίς στο Διοικητικό Εφετείο των Αθηνών, μπορεί π.χ. ο ΑΚΤΟΡΑΣ να συμπράξει με το Δημόσιο, παραχωρώντας έστω και μισό τοις εκατό των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης στο Δημόσιο, το οποίο έτσι θα φέρεται αυτό πλέον ως έχον κατ’ αποκλειστικότητα, αλλά και για το σύνολο των μεταλλειοκτητών (δηλαδή ΑΚΤΩΡ συν Δημόσιο) τη διοίκηση και την εκμετάλλευση όλων των κοιτασμάτων εντός του δημόσιου μεταλλευτικού χώρου. Έτσι, παρακάμπτεται μια χαρά το, ουσιαστικό παρόλα αυτά, εμπόδιο που θέτει το άρθρο 143γ του Μ.Κ. Και το πράγμα βέβαια θα έχει και συνέχεια, γιατί και μόνο που θα συνορεύει με τον δημόσιο αυτό μεταλλευτικό χώρο θα μπορεί στη συνέχεια το καθεστώς αυτό να επεκτείνεται σταδιακά τόσο προς ανατολάς, στην Ποντοκερασιά, όσο και δυτικά, προς το Πάικο.

Όλες οι ενδείξεις κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι το άρθρο 6 του υπό ψήφιση σχεδίου νόμου, αν δεν είναι φωτογραφικό, πάντως είναι εξαιρετικά ευνοϊκό ώστε η ενδιαφερόμενη ιδιωτική εταιρεία να μπορέσει να προχωρήσει στον επιδιωκόμενο στόχο της.

Με εκτίμηση

Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια - Πάικο