Κοιτάσματα Απασχόλησης.......

Στη διπλανή φωτογραφία χωράφι από την περιοχή των Κρουσσίων. Χωράφι από αυτά που στη συζήτηση της 26/2/2013 στη Βουλή οι κ.Σαμαράς Βενιζέλος εναποθέτουν το μέλλον της χώρας μας......."Υπάρχουν κλάδοι ανταγωνιστικών ελληνικών προϊόντων που τα πολύ τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος, όπως τα ελληνικά τυριά και το ελαιόλαδο, όπως τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά και το μέλι." είπε ο πρωθυπουργός της συνκυβέρνησης και βεβαίως δε μπορεί να εξαιρούσε το πλέον κατάλληλο μέρος για καλλιέργεια αυτών των φαρμακευτικών κ αρωματικών βοτάνων - τα Κρούσσια, ούτε το Βαλκανικό Βοτανικό Κήπο Κρουσσίων και την υπαρκτή υποδομή του.

 

Του Σαράντη Δημητριάδη (Ομότιμου καθηγητή, Τμήμα Γεωλογίας ΑΠΘ)

Το κύριο μέρος της παρέμβασής του στην συγκέντρωση του Κιλκίς (6.3.13) για τα μεταλλεία.

Στην Ελλάδα της απελπισίας και της απίστευτα υψηλής ανεργίας πέρασε μάλλον απαρατήρητη, παρά την κεφαλαιώδη σημασία της, μια σημαντικότατη εξαγγελία για την ύπαρξη “τεραστίων κοιτασμάτων απασχόλησης” στη χώρα μας. Η εξαγγελία της ύπαρξής τους έγινε με πανηγυρικό τρόπο σε συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής στις 26-2-2013. Τα κοιτάσματα αυτά, υποστηρίχθηκε από όλα τα κόμματα, είναι τα μόνα που μπορούν με βεβαιότητα να μας βγάλουν από τη σημερινή κρίση.

Επειδή όσα λέχθηκαν στη συνεδρίαση αυτή της Βουλής δεν έτυχαν ευρύτερης δημοσιότητας και σχολιασμού, ας μου επιτραπεί να σταχυολογήσω από τα πρακτικά της Βουλής τα κατά τη γνώμη μου κυριότερα σημεία περιγραφής αυτών των κοιτασμάτων.

Τη συζήτηση άνοιξε ο πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:

«Το αγροτικό είναι  ένα κεντρικό πρόβλημα ύπαρξης για την ελληνική κοινωνία, ένα θεμελιώδες πρόβλημα για κάθε κοινωνία, μόνο που σε εμάς σήμερα τίθεται με τον πλέον επιτακτικό τρόπο. Οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε ως αυτό που είναι, μια μοναδική δηλαδή ευκαιρία να απελευθερώσουμε τη δυναμική και το δυναμικό της Ελλάδας, το δυναμικό που υπάρχει αλλά δεν το αξιοποιούμε, τη δυναμική που μπορεί να ελευθερωθεί, αν πιστέψουμε στα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα.

Τις τελευταίες δεκαετίες επιβλήθηκε η άποψη ότι για να γίνουμε σύγχρονη χώρα έπρεπε να μειωθεί ο πρωτογενής τομέας -γεωργία και κτηνοτροφία- και να αναπτυχθεί η βιομηχανία, καθώς και ο κλάδος των υπηρεσιών. Αυτό το δόγμα, να αναπτυχθούν οι σύγχρονοι τομείς της οικονομίας σε βάρος των πιο παραδοσιακών, κυρίως του αγροτικού, ίσχυσε πράγματι σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες εποχές. Το αποτέλεσμα το είδαμε. Μειώθηκε δραματικά η αγροτική οικονομία, χωρίς να έχουμε πια σύγχρονη οικονομία. Χάσαμε έτσι έναν τομέα με δεκάδες χιλιάδες κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, όπου η Ελλάδα έχει μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, την πρωτογενή παραγωγή των αγροτών μας, που ποιοτικά προϊόντα της θα μπορούσαν σήμερα να κατακλύζουν τις αγορές της Ευρώπης. Όμως αυτό δεν συνέβη. Χάσαμε έτσι έναν δεύτερο τομέα, που θα μπορούσε επίσης να κατακλύζει τις ευρωπαϊκές αγορές, τη μεταποίηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, που θα έδινε και αναπτυξιακή ώθηση στην ελληνική περιφέρεια.

Τις τελευταίες δεκαετίες που αναδείχθηκε σε παγκόσμια κλίμακα η μεσογειακή διατροφή δεν είδαμε ελληνικά γεωργικά προϊόντα να προσφέρονται ούτε εκτός των συνόρων μας, αλλά ούτε και μέσα στα σύνορά μας, στους τουρίστες, που μας επισκέπτονται κατά εκατομμύρια κάθε χρόνο. Υπάρχουν κλάδοι ανταγωνιστικών ελληνικών προϊόντων που τα πολύ τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος, όπως τα ελληνικά τυριά και το ελαιόλαδο, όπως τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά και το μέλι. Στα φυτά αυτά υπάρχει μια αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση που ξεπερνά, όπως είδα στο internet, τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Από χίλια πεντακόσια φυτά αυτής της κατηγορίας διεθνώς, τα μισά φύονται σχεδόν μόνο στην Ελλάδα. Και όμως, πολύ τελευταία τα ανακαλύπτουμε. Τα περιθώρια συνεπώς είναι τεράστια. Και στο ελληνικό μέλι είναι τεράστια τα περιθώρια. Έχει εξαιρετική ποιότητα λόγω κλιματολογικών συνθηκών, παρουσιάζει πολύ μεγάλη ποικιλία λόγω βιοποικιλότητας της ελληνικής χλωρίδας και έχει τη δυνατότητα μεγάλης κλίμακας παραγωγής, αν στηριχθεί σωστά και ιδιαίτερα για την παραγωγή γύρης, αλλά και όλων των άλλων παραγώγων της μελισσοκομίας. Και σε πολλές άλλες καλλιέργειες κάνουμε σημαντικές προόδους, από τα ακτινίδια και τα σπαράγγια, ως το ρόδι.

Άλλο παράδειγμα αποτελεί η κτηνοτροφία, όπου ουσιαστικά έχουν καταργηθεί τα βοσκοτόπια, με αποτέλεσμα η ελληνική κτηνοτροφία να είναι κυρίως σταβλική και να στηρίζεται στις ζωοτροφές, πράγμα που επιβαρύνει υπέρμετρα το κόστος της, παρά την εξαιρετική ποιότητα των προϊόντων της. Εδώ προφανώς πρέπει να γίνουν πολλά.

Από όλες τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε, η πιο σημαντική ίσως είναι η αγροτική. Αυτή θα δημιουργήσει ευκαιρίες απασχόλησης στον ίδιο τον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση. Αυτή θα φέρει ξανά κόσμο με παραγωγικές ασχολίες στην περιφέρειά μας. Θα ενισχύσει την ελληνική περιφέρεια πληθυσμιακά και οικονομικά, δηλαδή θα υποκινήσει την αναγέννησή της. Αυτή θα δημιουργήσει εξωστρέφεια στην ελληνική οικονομία, με προϊόντα που πράγματι θα κατακλύσουν τις διεθνείς αγορές. Αυτή θα βοηθήσει και στην αντιστροφή των δημογραφικών τάσεων, γιατί αν γεννηθεί ξανά η ελληνική επαρχία, θα αναγεννηθεί πληθυσμιακά η ίδια η Ελλάδα.

Η αγροτική μεταρρύθμιση είναι ίσως η πιο δύσκολη αλλά και η πιο αποφασιστική που έχουμε μπροστά μας. Το δημοσιονομικό έλλειμμα θα το εξαλείψουμε, το χρέος θα το τιθασεύσουμε, αλλά από την κρίση δεν θα βγούμε μακροχρόνια, αν δεν αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο. Ασφαλώς πρέπει να κρατήσουμε όρθιο τον αγροτικό μας κόσμο. Ζητούμενο είναι να κάνουμε τους αγρότες μας πρωταγωνιστές της νέας αναπτυξιακής Ελλάδας.

Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρξει έμφαση στον πρωτογενή τομέα. Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει εκσυγχρονισμός της υπαίθρου μας.

Για χρόνια οι κυβερνήσεις επιδοτούσαν τους αγρότες για να εγκαταλείπουν σταδιακά τα χωράφια τους. Η τωρινή μας επιλογή είναι να τους κάνουμε επιχειρηματίες, να τους βοηθήσουμε να γυρίσουν στη γη τους, να αναβαθμίσουν την παραγωγή τους.

Πλούσιο κράτος είναι αυτό που μπορεί να θρέψει τους κατοίκους του.

Στόχος μας είναι τα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα κάθε χρόνο να γίνουν πρεσβευτές των ελληνικών αγροτικών προϊόντων στο εξωτερικό

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηρίξουμε τους αγρότες μας σήμερα και τα επόμενα χρόνια, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πρέπει να τους καταστήσουμε ανταγωνιστικούς. Με επενδύσεις, καινοτομία, αναδιάρθρωση καλλιεργειών, εκμεταλλεύσεων, ιδιαίτερη μέριμνα για τους νέους αγρότες, πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, απαλλαγή από στρεβλώσεις, καθετοποίηση της επεξεργασίας, δηλαδή μια σύγχρονη μεταποίηση, που θα δώσει θέσεις εργασίας και διάχυση ευημερίας σε όλη την Ελλάδα.

Ποντάρουμε στην πρωτογενή παραγωγή. Ποντάρουμε στους αγρότες μας. Στηριζόμαστε σε αυτούς και δεν θα αργήσει η ώρα που θα μετατραπεί το μεγάλο δυναμικό που έχουν στα χέρια τους σε ευημερία για τους ίδιους , αλλά και πλούτο και δύναμη για τη χώρα.»

Αυτά μεταξύ άλλων είπε ο Πρωθυπουργός της χώρας λίγες μέρες μετά την εξαγγελία του δόγματος: επενδύσεις σε εξορύξεις και μεταλλεία πάση θυσία.

Αλλά στη ίδια συνεδρίαση της Βουλής μίλησε και ο κ. Ε. Βενιζέλος, από τα λόγια του οποίου σταχυολογώ τα παρακάτω:

«Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης ξεκινά από τον πρωτογενή τομέα, από την αγροτική παραγωγή, από τον αγροτοδιατροφικό τομέα, γιατί συμπεριλαμβάνεται και η μεταποίηση, η βιομηχανία τροφίμων. Εδώ έχουμε και γη και ανθρώπους, όπως είπα, έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχουμε παράδοση και έχουμε τεράστια κοιτάσματα απασχόλησης. Μπορούμε να διευρύνουμε την παραγωγική βάση της χώρας, γιατί η ιστορία διδάσκει ότι μετά από κάθε κρίση, με τελευταίο παράδειγμα την κατοχή και τον Εμφύλιο πόλεμο, την Ελλάδα την έσωσε η αγροτική παραγωγή, ο πρωτογενής τομέας.

Και τώρα, στις υπό μεταβιομηχανικές συνθήκες κρίσης, ο πρωτογενής τομέας πάλι θα μας βοηθήσει να βγούμε από την κρίση, φυσικά με στόχους οι οποίοι είναι σύγχρονοι και συγκεκριμένοι. Χρειάζεται άλλο ισοζύγιο μεταξύ φυτικής και ζωικής παραγωγής. Η ελληνική κτηνοτροφία έχει τεράστιες δυνατότητες, σε άμεση σύνδεση με τη βιομηχανία τροφίμων. Η ελληνική αλιεία το ίδιο. Μόνον έτσι θα λύσουμε οριστικά το τεράστιο πρόβλημα του ελλείμματος του ισοζυγίου των εμπορικών συναλλαγών, που οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στα τρόφιμα και στις ζωοτροφές. Το 85% των τροφίμων που καταναλώνει ο ελληνικός λαός και το 90% των ζωοτροφών είναι εισαγόμενα. Άρα, όταν μιλάμε για εξωστρέφεια, όταν μιλάμε για υποκατάσταση εισαγωγών στον πρωτογενή τομέα, μιλάμε για πολύ συγκεκριμένα, άμεσα, απτά πράγματα.

Για τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2050, σε όλο τον κόσμο και ιδίως στην Ευρώπη το μεγάλο πρόβλημα είναι η διατροφική αυτάρκεια και ασφάλεια. Πρέπει να μεγαλώνει ο αγροτικός τομέας, κατά περίπου20% κάθε δεκαετία, για να έχουμε επάρκεια και ασφάλεια. Η αγροτική παραγωγή πρέπει να διογκώνεται τουλάχιστον κατά 17,5% για να έχει διασφαλισμένη την επιβίωσή του ο Ευρωπαίος πολίτης.

Άρα έχει τεράστια περιθώρια η ελληνική αγροτική παραγωγή, με σεβασμό και αξιοποίηση των εθνικών χαρακτηριστικών της γεωργίας μας, δηλαδή της μικρής και μεσαίας παραγωγής. Εκεί χρειάζονται έξυπνες λύσεις και προσανατολισμό σε καλλιέργειες οι οποίες αποδίδουν, οι οποίες είναι διασφαλισμένες, οι οποίες δίνουν επώνυμο προϊόν, με επωνυμία προελεύσεως, με δυνατότητα τυποποίησης, προϊόν που κατακτά την αγορά και μένει στην αγορά.

Υπάρχουν τεράστιες συνέργιες με τον τομέα της Υγείας, όχι μόνο υγειονομικός τουρισμός, αλλά η καλλιέργεια τροφίμων για ειδικές ομάδες καταναλωτών με προβλήματα υγείας.  Η σύνδεση της αγροτικής παραγωγής και υγείας για την παραγωγή προϊόντων που είναι περιζήτητα διεθνώς για ανθρώπους που έχουν προβλήματα, δυσανεξίες, αλλεργίες. Είναι μια τεράστια αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αγροτική επιχειρηματικότητα είναι μια νέα ελπίδα ζωής και για τους υπάρχοντες αγρότες, αλλά κυρίως για νέους ανθρώπους, που μπορούν να κάνουν τη ζωή τους τώρα ως αγρότες-επιχειρηματίες και να γυρίσουν στην ύπαιθρο.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να συνδέσουμε τον αγροτικό τομέα με τις πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας, ιδίως των νέων, γιατί στον πρωτογενή τομέα έχουμε τεράστια κοιτάσματα απασχόλησης και αυτό αφορά και νεοεισερχόμενους και νέους σε ηλικία αγρότες, αλλά και μεγαλύτερων ηλικιών ανθρώπους που πρέπει να γυρίσουν στην ύπαιθρο, αλλά με κίνητρα μετεγκατάστασης, με παραχώρηση ή εκμίσθωση αγροτικής γης, με φορολογικά κίνητρα για νέους αγρότες και συλλογικές παραγωγικές πρωτοβουλίες.»

Σταχυολογώ επίσης εδώ και κάποια από τα λόγια του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Α. Τσαυτάρη στην ίδια συνεδρία της ολομέλειας της Βουλής:

«Η γεωργία ήταν και μπορεί να ξαναγίνει πυλώνας ανάπτυξης αυτού του τόπου και ειδικά σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, μπορεί να γίνει γρήγορος πυλώνας ανάπτυξης του τόπου.

Η κοινωνία μας συνεχώς αυξάνει τις απαιτήσεις της από τη γεωργία. Ζητούσε για χρόνια να παράξει ψωμί, να χορτάσει δηλαδή τρόφιμα τον άνθρωπο, ζωοτροφές για τα ζώα. Ζητούσε να παράξει λουλούδια για την αναψυχή του. Ζητούσε να παράξουμε αρώματα και φαρμακευτικά προϊόντα. Τελευταία απαιτεί να παράξουμε βιοκαύσιμα. Μάλιστα, για ορισμένες κατηγορίες απαιτήσεων, όπως είναι αυτές των τροφίμων, μας ζητά τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια να διπλασιάσουμε την παραγωγή τροφίμων και στα επόμενα πενήντα να την τετραπλασιάσουμε, ενώ συνεχώς σαν κοινωνία συρρικνώνουμε τους πόρους της γεωργικής παραγωγής.

Όποιος καταπιάνεται με τη γεωργία και μπορεί να εξασφαλίσει αυτά τα αγαθά για την ανθρωπότητα, πρέπει ουσιαστικά το μέλλον του να είναι λαμπρό και είναι λαμπρό.

Αγωνιζόμαστε αυτό το ήδη στρεβλωμένο μοντέλο που έχουμε υπέρ της τόσο γιγάντιας φυτικής παραγωγικής διαδικασίας και της συρρικνωμένης κτηνοτροφίας, να το ισορροπήσουμε εις όφελος της κτηνοτροφίας και ιδιαίτερα των μεγάλων εισαγωγών κτηνοτροφικών προϊόντων και φυσικά εις όφελος των εξαιρετικής ποιότητας δικών μας κτηνοτροφικών προϊόντων, ιδιαίτερα της αιγοπροβατοτροφίας, τόσο σε κρέας όσο και σε γαλακτοκομικά προϊόντα, μα και αποτελούν τη βάση της φέτας και των κασεριών μας.

Παράγουμε το 140% των αναγκών μας σε εξαιρετικής ποιότητας σκληρό σιτάρι, γιατί έχει υψηλές τιμές, καλύπτουμε 100% τις δικές μας ανάγκες και εξάγουμε με πολύ καλές τιμές αυτό το εξαιρετικής ποιότητας σκληρό σιτάρι στο εξωτερικό.

Παράγουμε εξαιρετικής ποιότητας κριθάρια σε ξηρικά χωράφια, τόσο εξάστιχο κριθάρι που είναι ζωοτροφή και τροφή για τον άνθρωπο, όπως επίσης και δίστιχο κριθάρι για την μπύρα.

Δεν θέλω να απαριθμήσω και άλλα τέτοια παραδείγματα, ούτε να ξαναθυμίσω τις μεγάλες δυνατότητες που έχουν τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στον τόπο μας. Μόνον σήμερα και μόνον η χρήση της ρίγανης ή του ριγανέλαιου στη διατροφή των ζώων ως υποκατάστατο της χρήσης αντιβιοτικών ανέβασε δύο κλίμακες μεγέθους την ανάγκη αυτού του προϊόντος διεθνώς.

Τι χαρακτηρίζει την επιτυχία όλων αυτών των παραδειγμάτων που ανέφερα; Πρώτον, η ποιότητά τους. Δεν είναι φθηνότερα προϊόντα. Είναι όμως ποιοτικά προϊόντα και γι’ αυτό τα προτιμούν όλοι. Είναι προϊόντα αυτής της γης, αυτού του περιβάλλοντος, αυτών των γεωργών, αυτής της παράδοσης.»

Και τώρα να ρωτήσουμε όλους τους παραπάνω:

Με ποια λογική τελικά προκρίνετε την παράδοση τεράστιων εκτάσεων ελληνικής γης -που όλο και θα διευρύνονται- σε μεταλλευτικές εταιρείες για τις αμφίβολης ωφέλειας για την εθνική οικονομία, περιορισμένου χρόνου και ιδιαίτερα βλαπτικές για το περιβάλλον δραστηριότητες των εξορύξεων και μεταλλευτικών διεργασιών, καθώς και της απόθεσης τοξικών καταλοίπων, έναντι της φιλικής προς το περιβάλλον, αειφορικής και σωτήριας, σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, για την εθνική μας οικονομία αγροτοκτηνοτροφικής, και της εν συνεργεία με αυτήν τουριστικής δραστηριότητας;

Γιατί αποκλείετε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ελληνικής γης και τους κατοίκους των περιοχών αυτών από την κοσμογονία που εσείς επαγγέλλεστε;

Γιατί πετάτε στον καιάδα των εξορυκτικών open pits γόνιμη γη δυνάμενη να παράξει όλον αυτό τον πλούτο που τόσο γλαφυρά εσείς περιγράψατε;

πηγή: www.kilkis24.gr